این وبینار با حضور سه سخنران برجسته در حوزه‌های گردشگری، ایرانشناسی، و مهمان‌نوازی برگزار شد.
دکتر سونیا ازهری، دکترای گردشگری از دانشگاه علامه طباطبایی، به بررسی مفهوم مهمان‌نوازی و نقش معماری در تأمین نیازهای مهمانان پرداخت.
در بخش اول سخنان خود، دکتر ازهری به تعریف مهمان‌نوازی و اهمیت آن در جذب گردشگر پرداخت و نقش هنر و معماری را در خلق تجربه‌های مثبت برای مهمانان برجسته کرد. ایشان مهمان‌نوازی را به عنوان ابراز لطف و پذیرایی از مهمان تعریف کرده و آن را در دو خدمت مجزای ارائه محل اقامت و سرویس غذا دسته‌بندی نمودند.
در ادامه، دکتر ازهری به تأثیر معماری در پاسخگویی به نیازهای انسانی و اجتماعی و چگونگی تأمین نیازهای سطح بالاتر افراد در فضاهای عمومی پرداخت. ایشان فضاهای استقبال و بدرقه، استقرار، و پذیرایی را به عنوان سه لایه اصلی فضاهای مهمان‌نوازی معرفی کرده و ویژگی‌های فضایی مؤثر بر موفقیت این فضاها، شامل عناصر ثابت، نیمه ثابت و متغیر، را تشریح نمودند. دکتر ازهری همچنین به تجربیات خود در طراحی فضاهای معماری در اردبیل که به‌طور خاص نیازهای گردشگران را برآورده می‌ساخت، از جمله پروژه «مجموعه مهمان‌نوازی درنا»، اشاره کردند و معماری پست‌مدرن را به‌عنوان راهکاری برای تأثیرگذاری بیشتر در این حوزه معرفی کردند.
دکتر سامان قاسمی، ایران‌شناس و عضو هیئت‌علمی دانشگاه میبد، معماری ایران را از منظر خرد تمدن ایرانی و با تمرکز بر ایجاد حس راحتی و آرامش برای مهمان، تحلیل کردند.
ایشان در ابتدا به دو سوی مهمان‌نوازی، یعنی مهمان و میزبان، اشاره کرده و مهمان‌نوازی موفق را منوط به راحتی هر دو در عین حضور دیگری دانستند. به گفته ایشان، معماری ایرانی با بهره‌گیری از فضاهای میانجی، به آشتی میان میزبان و مهمان کمک می‌کند.
دکتر قاسمی بخش‌های مختلف خانه‌های سنتی ایرانی را به عنوان نمونه‌هایی از فضاهای میانجی تشریح کردند و توضیح دادند که چگونه این فضاها در گذشته عملکردی دقیق و مشخص در ایجاد آشتی میان مهمان و میزبان داشتند. ایشان هشتی را به عنوان نمونه‌ای از این فضاهای میانجی معرفی کردند که میان فضای بیرون و درون قرار گرفته و از مجاورت این دو فضای نامتجانس پیشگیری می‌کند. به باور دکتر قاسمی، بازگشت به اصالت و خرد تمدن ایرانی در معماری می‌تواند تأثیر بسزایی در بهبود صنعت مهمان‌نوازی داشته باشد.
آرش نورآقایی، مدیر مسئول فصلنامه گیلگمش به عنوان سخنران سوم، به واکاوی مفهوم مهمان‌نوازی و جایگاه هنر و معماری در آن پرداخت.
نورآقایی بحث خود را با ریشه‌یابی واژه “مهمان‌نوازی” آغاز کرد و به بررسی ابعاد مختلف این مفهوم، از جمله مقیاس، ماهیت (هنر یا صنعت)، و مسئولیت آن پرداخت. ایشان معتقد بودند که مهمان‌نوازی هم جنبه هنری و هم جنبه صنعتی دارد و در سطوح مختلف، از واحدهای اقامتی تا مقاصد گردشگری، مطرح می‌شود.
وی با اشاره به تشابه و تمایز مهمان‌نوازی صنعتی و سنتی، احترام را وجه مشترک هر دو سبک دانست و به اهمیت تعاملات انسانی در مهمان‌نوازی سنتی و ساختارمندی مهمان‌نوازی صنعتی اشاره کرد. نورآقایی معماری را به‌عنوان بُعد سخت‌افزاری و هنر را به‌عنوان بُعد نرم‌افزاری مهمان‌نوازی معرفی کرد و بر اهمیت تجربه معماری و پایداری زیست‌محیطی آن در صنعت گردشگری تاکید نمود.
در بخش پایانی وبینار، سخنرانان به پرسش‌ها پاسخ دادند و پروفسور جعفری با ارائه خلاصه‌ای از مفاهیم مطرح‌شده، وبینار را به پایان رساندند.